Niestety, dynamiczny rozwój cywilizacji silnie przeobraził zewnętrzne warunki naszego życia sprzyjając eliminacji pracy fizycznej i ogólnej bezczynności ruchowej. W krajach rozwiniętych coraz trudniej znaleźć ludzi wykonujących bardziej intensywną pracę mięśniową. Zmienił się ponadto styl spędzania wolnego czasu, który niestety coraz mniej sprzyja uprawianiu sportu i fizycznej rekreacji. Według badań szacuje się, że zaledwie 30% dzieci i młodzieży, oraz 10% dorosłych uprawia wysiłek fizyczny odpowiadający podstawowym potrzebom fizjologicznym organizmu. Obecnie nasz kraj zaliczany jest do najmniej ruchliwych społeczeństw w Europie. Na przykład modny na zachodzie jogging (czyli codzienny, umiarkowany bieg w terenie), w Polsce uprawia: 1-4% 25 -latków, 0,6-3,8% 35-latków oraz 0,5 -2% 50-latków. Krzywa zainteresowania aktywnością fizyczną wyraźnie maleje wraz z wiekiem, co w efekcie prowadzi do hipokinezji - czyli braku zaspokajania fizjologicznych potrzeb ruchowych człowieka, z wszystkim zdrowotnymi skutkami tego zjawiska.
Pod ogólnym pojęciem aktywności fizycznej należy rozumieć różne formy ruchu:
- wysiłki zorganizowane (sportowe zajęcia grupowe, wycieczki turystyczne, lekcje wychowania fizycznego)
- wysiłki spontaniczne (najczęściej nieregularne, związane z chwilową zabawą czy rozrywką)
- wysiłki związane z pracą zawodową i hobbystyczną (praca na działce, czynności domowe i zawodowe).
Niewątpliwie największe znaczenie dla promocji zdrowia mają zajęcia sportowe zorganizowane, gdyż nie tylko cechują się najwyższą skutecznością w zakresie poprawy zdrowia fizycznego, ale także oddziałują na płaszczyznę psychiczną (odczuwanie przyjemności z ruchu, kształtowanie samodyscypliny, czerpanie radości z pracy twórczej nad własnym ciałem i umysłem) oraz społeczną (przeciwdziałanie nudzie, umacnianie więzów rodzinnych i koleżeńskich).
