Około 85% wszystkich zaburzeń erekcji może wynikać z uwarunkowań fizycznych (organicznych), natomiast aspekty psychologiczne odpowiadają za 10% przypadków. Jednak w wielu sytuacjach w grę wchodzą obydwa czynniki. Pozostałe 5% to przypadki, w których nie jest znane źródło nieprawidłowości.
Chorobowe przyczyny zaburzeń erekcji
- Cukrzyca
Ta przewlekła choroba metaboliczna wiąże się z rozwojem wieloobjawowych zaburzeń seksualnych. U mężczyzn cukrzyca prowadzi przede wszystkim do rozwoju impotencji naczyniopochodnej oraz typu neuropatii autonomicznej. Może powodować uszkodzenie nerwów erekcyjnych oraz uszkodzenia naczyń krwionośnych dostarczających krew do prącia. Około 75% mężczyzn chorych na cukrzycę cierpi na zaburzenia erekcji. Cukrzyca może ponadto prowadzić do rozwoju innych zaburzeń seksualnych jak: upośledzenie czucia członka i zmięknięcia jego trzonu, utraty libido, zaburzeń wytrysku (wynikających z neuropatii) czy spermatogenezy. W przypadku istnienia zaburzeń w gospodarce węglowodanowej istnieje konieczność podjęcia określonych kroków profilaktycznych i terapeutycznych
- Choroby serca i układu krążenia
Niewydolność mięśnia sercowego, miażdżyca, wysokie ciśnienie krwi, podwyższony poziom cholesterolu - to podstawowe czynniki sprzyjające zaburzeniom wzwodu. Przyczyny zaburzeń seksualnych w chorobach układu krążenia najczęściej są złożone i nakładają się na siebie (czynniki psychogenne, naczyniopochodne). Pełny wzwód wymaga odpowiedniego napływu krwi do prącia. Niedrożność określonych naczyń krwionośnych, wynikających z nasilonych zmian miażdżycowych może prowadzić do impotencji. Choroba naczyniowa jest najczęstszą fizyczną przyczyną zaburzeń erekcji.
- Zaburzenia hormonalne
Prawidłowa potencja zależy od prawidłowego funkcjonowania układu hormonalnego. Fundamentalne znaczenie w tym aspekcie ma produkcja męskiego hormonu - testosteronu. Ten najważniejszy hormon męski wpływa na zwiększone libido poprzez uwrażliwienie ośrodków seksualnych w układzie nerwowym, warunkuje odpowiednią pobudliwość stref erogennych oraz wpływa na ogólną aktywność seksualną. Testosteron oddziałuje na męskie zachowania seksualne w rozmaity sposób: jako hormon, prohormon, neuroprzekaźnik oraz czynnik hamujący działanie estrogenów. Pole jego działania obejmuje przodomózgowie, podwzgórze oraz rdzeń kręgowy. Jak wykazują badania, im wyższe stężenie testosteronu we krwi, tym większa jest ilość udanych kontaktów seksualnych. Niedobór testosteronu (hipogonadyzm) może być przyczyną impotencji hormonalnej, która jednocześnie jest najbardziej podatna na terapię. Leczenie substytucyjne testosteronem jest proste, skuteczne i bezpieczne. Hormon lub jego pochodne podaje się domięśniowo, aby zapewnić stały jego poziom, niezbędny dla utrzymania libido.Ingerowanie w gospodarkę hormonalną musi jednak zostać poprzedzone specjalistycznymi badaniami lekarskimi, mającymi na celu dopasowanie odpowiedniej ilości hormonu do aktualnego poziomu w organizmie oraz ujawnienie ewentualnych przeciwwskazań. Zbyt wysoka dawka preparatu może hamować wydzielanie testosteronu produkowanego przez organizm, powodować zaburzenia w spermatogenezie, prowadzić do zaniku jąder i zwyrodnień w kanalikach nasiennych. Ponadto jego nadmiar w organizmie sprzyja niepłodności, ginekomastii, powstawaniu długich, bolesnych wzwodów, zmianom skórnym, łysieniu, obrzękom, chorobom serca i naczyń krwionośnych. Przy ustalaniu dawek testosteronu należy zachować szczególną ostrożność u osób z niewydolnością serca, nadciśnieniem, chorobami nerek, wątroby, przerostem gruczołu krokowego, migreną czy padaczką. Terapia hormonalna u mężczyzn powinna być ściśle nadzorowana przez lekarza specjalistę - najlepiej androloga.
- Problemy neurologiczne
Urazy rdzenia kręgowego na ogół w większości przypadków prowadzą do zaburzeń wzwodu. Każde przerwanie przywspółczulnego układu nerwowego upośledza zdolność do erekcji. W zależności od typu i lokalizacji urazu na impotencję cierpi od 8 do 100% ogółu pacjentów, na zaburzenia wytrysku od 80 do 97%. Przyczyna impotencji o charakterze neurogennym mogą być także inne schorzenia jak: cukrzyca, alkoholizm, zatrucie metalami ciężkimi, guzy rdzenia kręgowego, stwardnienie rozsiane czy niektóre zabiegi chirurgiczne. Rehabilitacja seksualna osób w tej kategorii zaburzeń rozwija się obecnie w wielu krajach bardzo dynamicznie.
